Φυσιοθεραπεία – Κινησιοθεραπεία:

Υλοποιείται εξατομικευμένο και ομαδικό πρόγραμμα  σε ξεχωριστή αίθουσα για κάθε τμήμα περίθαλψης. Οι ασθενείς μαθαίνουν πώς να ελέγχουν τα συμπτώματα από τα χρόνια νοσήματα που πάσχουν και πώς να ελαττώνουν τις πιθανότητες πρόκλησης μεγαλύτερης βλάβης, με βάση τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Εκπαιδεύονται επίσης  στην μηχανική του σώματος,  με σκοπό να κερδίσουν δύναμη και ελαστικότητα, προκειμένου να επιστρέψουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες.

Οι στόχοι που τίθενται είναι:

1. Εκπαίδευση του ασθενούς για τον τρόπο κίνησης και άσκησης χωρίς να προκληθεί περαιτέρω βλάβη,
2. Εκπαίδευση του ασθενούς για τον τρόπο διαχείρισης των συμπτωμάτων του και οδηγίες αποφυγής δραστηριοτήτων υψηλού ρίσκου,
3. Ενημέρωση και παρουσίαση τεχνικών που θα εξασφαλίσουν ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης στο χώρο του Θεραπευτηρίου.

Εργασιοθεραπεία – Ομάδες δημιουργικής απασχόλησης

Για την ομαλή σωματική – ψυχολογική και κοινωνική αποκατάσταση των ηλικιωμένων και των Α.Μ.Ε.Α. λειτουργούν ομάδες εργασιοθεραπείας, από τις 9.30 π.μ. έως τις 12.00 μ.μ. Στόχος των ομάδων αυτών είναι η βελτίωση της ψυχολογικής, νοητικής, κοινωνικής και σωματικής κατάστασης των νοσηλευομένων με απώτερο σκοπό την προαγωγή της ενεργούς συμμετοχής τους στις προσφερόμενες υπηρεσίες, μέσα από την αξιοποίηση των δυνατοτήτων και δεξιοτήτων τους.

Οι ομάδες απασχόλησης λειτουργούν από την Κοινωνική Λειτουργό, την Προϊσταμένη  Νοσηλείας, την Φυσιοθεραπεύτρια και την Βοηθό Φυσιοθεραπείας, καθώς και από εθελοντές από την κοινότητα.

Το πρόγραμμα ποικίλει και εναλλάσσεται με διάφορες δραστηριότητες όπως  μουσική, χορό, φυσική άσκηση, ανάγνωση εφημερίδας, ασκήσεις γνωστικού ερεθισμού και νοητικής ενδυνάμωσης,  αναπόληση, χειροτεχνία, ζαχαροπλαστική και επιτραπέζια παιχνίδια. Τα προγράμματα δραστηριοτήτων απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους που ζουν στο Θεραπευτήριο πρωτίστως όμως σε όσους χρειάζονται ενθάρρυνση, πρώιμη διάγνωση, θεραπεία και προφύλαξη από την νόσο Alzheimer, την κατάθλιψη  και άλλα χρόνια νοσήματα. Η οργανωμένη αυτή μη φαρμακευτική μέθοδο θεραπείας αποσκοπεί να αυξηθεί η παροχή  φροντίδας σε ένα οργανωμένο πλαίσιο. Οι αποδέκτες των υπηρεσιών αυτών εκουσίως σχεδιάζουν, επιλέγουν και πραγματοποιούν ποικιλία δραστηριοτήτων, συμμετέχοντας και συμβιώνοντας σε μία κοινοτική εμπειρία,  με σκοπό να φτάσουν σε όσο το δυνατόν πιο ικανοποιητικές μορφές αυτοδιαχείρισης, αυτοεξυπηρέτησης, δυνατότητας συναλλαγής και συνύπαρξης.

Ειδικότεροι στόχοι του προγράμματος δραστηριοτήτων:

• Η παροχή θεραπευτικών παρεμβάσεων, ώστε να καταστεί δυνατή η πρόληψη και η αντιμετώπιση προβλημάτων συμπεριφοράς, δυσκολιών στην μνήμη, εκπαίδευση στην αυτοφροντίδα, μέσω αγωγής υγείας κλπ,
• Η παροχή ομαδικών και ατομικών αποκαταστασιακών παρεμβάσεων, ώστε να καταστεί δυνατή η αναστολή βλαβών της φυσιολογικής ή παθολογικής φθοράς της μνήμης και του σώματος και η διατήρηση της λειτουργικότητας των ατόμων,
• Η οργανωμένη διαδικασία προσαρμογής του ατόμου σε μία δομή μακροχρόνιας περίθαλψης,
• Η ανάπτυξη δικτύων υποστήριξης και αλληλεγγύης σε ανθρώπους που εγκαταλείπουν το σπίτι τους ηθελημένα ή ακούσια, λόγω ανάγκης να ζήσουν σε ένα προστατευμένο πλαίσιο.

Ψυχική υποστήριξη

Ψυχοκοινωνική υποστήριξη παρέχεται από την Κοινωνική Λειτουργό και την Ψυχολόγο με σκοπό την όσο το δυνατόν καλύτερη προσαρμογή του ατόμου στο νέο περιβάλλον, την αποδοχή των χρόνιων προβλημάτων υγείας, καθώς και τα χαρακτηριστικά  της ιδρυματικής συμβίωσης και ζωής.  Οι συνηθέστεροι τρόποι παρέμβασης για την ψυχολογική στήριξη των ενοίκων εντός του Θεραπευτηρίου στηρίζονται στην πληροφόρηση, στην αξιοποίηση της κοινωνικής υποστήριξης, στην εκμάθηση τεχνικών διαχείρισης του στρες, στη χρήση ειδικών παρεμβατικών και θεραπευτικών στρατηγικών και τεχνικών, στην οικογενειακή θεραπεία, καθώς και στην παρέμβαση στο προσωπικό υγείας και στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Οι συνήθεις γενικοί στόχοι των προγραμμάτων ψυχοκοινωνικής παρέμβασης είναι η μείωση της δυσφορίας και των άλλων αρνητικών συναισθημάτων, η βελτίωση της ποιότητας ζωής και η ενίσχυση της χρήσης λειτουργικότερων στρατηγικών αντιμετώπισης του στρες.

Καίρια θέση στα προγράμματα παρέμβασης κατέχουν οι προσπάθειες για ενίσχυση της υλικής και συναισθηματικής κοινωνικής υποστήριξης που λαμβάνουν οι ασθενείς, καθώς και οι προσπάθειες για την ενίσχυση της χρήσης περισσότερο λειτουργικών και αποτελεσματικών στρατηγικών αντιμετώπισης του στρες. Οι τρόποι κινητοποίησης για μεγαλύτερη λήψη κοινωνικής υποστήριξης είναι συνήθως τρεις: (α) κινητοποίηση των μελών της οικογένειας και των οικείων για συμμετοχή στην όλη θεραπευτική διαδικασία, (β) παρώθηση των ασθενών για συμμετοχή σε υποστηρικτικές ομάδες και (γ) παραπομπή σε ατομική στήριξη για την υπέρβαση των προβλημάτων που οδηγούν σε κοινωνική απομόνωση, αν αυτό είναι αναγκαίο.

Οι ασθενείς σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο κινητοποιούνται να εκφράσουν τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους, να εκτονώσουν  αρνητικά συναισθήματα, να κοινωνικοποιηθούν, να διατηρήσουν επαφή με το οικείο περιβάλλον και να νιώσουν ως αποδεκτά μέλη μίας κοινότητας.